Als
verderzetting op de voorgaande blogs waarin ik ben beginnen schrijven over de
ervaring van stress in verband met het beginnen aan iets nieuws, deel ik in
deze blog een ervaring die ik gisteren doormaakte wanneer ik de hele dag
gespendeerd had met het hard en gemotiveerd werken aan mijn project. En na een
hele dag ploeteren had ik naar de avond toe nog steeds niet het product
gecreëerd dat ik van zinnens was te creëren.
Op dit
punt begon ik te reageren met frustratie elke keer ik mezelf haast dezelfde
fout zag maken en het ging zelfs zover dat ik uiteindelijk wilde beginnen wenen
en aan het denken was aan opgeven. Hier besefte ik onmiddellijk dat deze
ervaringen een gevolg waren van het feit dat ik de hele dag mijn project aan
het uitvoeren was vanuit het startpunt van stress en mezelf opjagen en
gedachten in mijn geest van 'ik moet dat hier zo snel mogelijk gedaan
krijgen' en 'ik wil zoveel mogelijk
gedaan krijgen vandaag', met mijn oog al op het eindproduct dat ik in mijn
handen wilde hebben.
En ik was
niet van plan om deze energetische achtbaan nog verder te laten gaan en mij
bijvoorbeeld zover te drijven dat ik uiteindelijk ook daadwerkelijk zou
opgeven. Dus begon ik zelf-vergeving te spreken om mijn emotionele energetische
ervaringen te stabiliseren en mezelf een inzicht te geven in mijn eigen geest
en wat het eigenlijk is dat ik de hele dag aan het doen was in mijn geest dat
ik uiteindelijk deze energie in mezelf gecreëerd heb waar ik mij zo overspoeld
door voel dat ik bijna begin te huilen als een soort van aanvaarden van mezelf
als het slachtoffer van de energie.
En deze
energetische overweldigende ervaring heb ik al eerder meegemaakt, en het heeft
me vaak in tranen doen uitbarsten. Maar het is na een bewandelen van mijn
proces waarin ik mezelf in relatie tot die ervaring en de gedachten die ermee
gepaard gaan een heel deel heb gestabiliseerd, dat ik nu eigenlijk inzag dat
die daad van het willen huilen een soort van statement is die ik maak voor en
als mezelf in dat moment waarin ik in feite zeg dat ik geloof dat wat ik
vanbinnen in mezelf aan het voelen 'echt' is, en macht heeft over mij en dat ik
'ocharme' het slachtoffer ervan ben.
In de
volgende blog deel ik de zelf vergeving die ik dan gebruikte om mezelf uit die
ervaring te halen en mezelf niet in die slachtofferrol te laten zitten.
No comments:
Post a Comment