Dag 690: Hoe Stabiliseer je Overspoelende Stress?

Als vervolg op Dag 689: Hoe Stress kan leiden tot een Slachtoffersmentaliteit, deel ik in deze blog de zelf-vergeving die ik heb toegepast in het moment waarin ik merkte en ervoer dat de stress die ik in de achtergrond in mijn geest had toegestaan te bestaan in relatie tot het nieuwe project dat ik bezig was uit te voeren 'te veel' werd voor mij en ik mij in een slachtofferrol aan het plaatsen was in relatie tot mijn eigen ervaringen van stress. En in de volgende blog deel ik dan de zelf-correctie waarin ik het script creëer om dit patroon op een praktische manier te veranderen.

Zelf-Vergeving

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te zien, ervaren en definieren als slachtoffer van de stress die ik voel en ervaar binnenin mezelf en mij zodanig overspoeld te voelen door die ervaring dat ik zelfs wil opgeven

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd verantwoordelijkheid te nemen voor de stress die ik in mezelf in de eerste plaats heb laten opbouwen door mezelf in de slachtofferrol te plaatsen in relatie tot de overspoelende opgebouwde ervaring van stress

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd stress te laten opbouwen in mezelf tot op het punt dat het 'overspoelend' wordt in de plaats van mezelf te stabiliseren vanaf het moment dat ik die ervaring van gehaastheid en opgejaagdheid zie opkomen in mezelf

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf op te jagen in het project waar ik mee bezig ben door de hele tijd terwijl ik bezig ben enkel te denken aan het eindproduct dat ik in handen wil hebben, hetgeen ik in mijn geest verbonden heb met 'success' en dus 'geld' en 'overleving' - en daardoor dan stress te creëren in mezelf en emotionele reacties die opkomen elke keer ik een fout maak of elke keer er iets gebeurt dat het proces anders doet verlopen dan ik aanvankelijk in gedachten had

Ik vergeef mezelf  dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in en als angst van de toekomst en de dingen die ik doe te doen vanuit het startpunt van die toekomstangst - in de plaats van in te zien, te beseffen en te begrijpen dat waar ik eigenlijk mee bezig ben is mezelf aan het saboteren in het bewegen en uitdrukken van mezelf in en als deze fysieke werkelijkheid omdat ik enkel stress, spanning, angst en emotionele reacties aan het produceren en opwekken ben in mezelf in reactie op mezelf en mijn eigen uitdrukking in momenten, waarin ik de dingen die ik doe enkel moeilijker aan het maken ben voor mezelf

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd ervoor te zorgen dat ik in elk moment van ademhaling vrij ben van reacties en emotionele of gevoelens ervaringen binnenin mezelf  wanneer en terwijl ik dingen doe en mezelf uitdruk in en als de fysieke realiteit, om er zo voor te zorgen dat ik mezelf niet uiteindelijk saboteer door  middel van het opbouwen en accumuleren van energie en stress

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn expressie en uitdrukking en bestaan van wie ik ben als het leven in en als mezelf te compromitteren, saboteren en onderdrukken door mezelf te laten sturen, leiden en dirigeren door een emotionele ervaring van gehaastheid, gejaagdheid, angst en stress - in de plaats van in elk moment van ademhaling in te zien, te beseffen en te begrijpen dat wie ik werkelijk ben als het leven zelf is HIER, en het is mijn verantwoordelijkheid als het leven in en als mezelf om te bestaan en te staan als het levende voorbeeld van wat het beste is voor allen en dus mijn sturing en macht en creatieve vermogen niet weg te geven aan de geest als overlevingsangst en emotionele reacties in en als het besef dat dat soort overlevingsmentaliteit niet gebaseerd is op een bestaan en een realiteit die het beste is voor het leven in en als elk wezen