Monday, November 2, 2015

Dag 705: De illusie van het zoeken naar aanvaarding





Ter verderzetting van Dag 704: Van Zelf-Inzicht tot Praktische Zelf-Verandering, Hoe Werkt Dat? deel ik in deze blog de zelf-vergeving die ik toepaste in het moment waarin ik zag dat de pijn die ik in mijn linkerbovenarm ervoer in verband stond met het gedachten en reactiepatroon van het mij constant zorgen maken over hoe de mensen om mij heen mij zien.

Zelf-Vergeving

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als een patroon van mij constant zorgen te maken over hoe de mensen in mijn omgeving mij zien

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als een constante ervaring van gespannenheid en zorgen in mijn achterhoofd, verbonden met gedachten over wat de mensen in mijn omgeving over mij denken en hoe ze gereageerd kunnen hebben op dingen die ik gezegd of gedaan heb, teneinde een ervaring van veiligheid te genereren in mezelf verbonden met de gedachte dat niemand kwaad is op mij, niemand mij in een negatief daglicht ziet en iedereen mij aanvaard en accepteerd als een deel van hun omgeving en wereld

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd angst te hebben om verworpen te worden door de mensen in mijn omgeving, als een angst dat ik mij verworpen zal voelen

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd in te zien en te beseffen dat ik in en als het verlangen naar het aanvaard en geaccepteerd worden als een volwaardig deel van de wereld en omgeving van andere mensen en de angst om verworpen te worden door andere mensen in wezen mezelf al verworpen heb omdat ik mezelf niet onvoorwaardelijk in elk moment van ademhaling aanvaard en accepteer en erken als een volwaardig deel in en van mijn wereld en realiteit en omdat ik mezelf niet zie en erken als centraal in mijn wereld en omgeving

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als het gevoel en geloof dat ik in andere mensen hun omgeving en wereld besta en daarin de wereld die ik zie met mijn ogen niet te zien of erkennen als 'mijn wereld' en 'mijn omgeving'

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van het patroon van mij constant zorgen te maken over hoe andere mensen mij zien in en als een verlangen om aanvaard te worden door de mensen in mijn omgeving als een deel van hun wereld, door te geloven dat dit patroon definieert 'wie ik ben' in en als mezelf en in en als deze wereld en realiteit, in de plaats van in te zien en te beseffen dat het een systeem is van energie als gedachten, gevoelens en emoties, hetgeen ik doorheen mijn leven gecreëerd heb binnenin mezelf op basis van de relaties die ik vormde met de mensen in mijn wereld en hoe ik binnenin mezelf reageerde op die mensen

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf om zelf-aanvaarding en zelf-acceptatie te creëren binnenin en als mezelf door aanvaarding en acceptatie te definieren als een ervaring/gevoel in mezelf verbonden met de idee en gedachte dat 'andere mensen' mij aanvaarden in 'hun wereld'

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat ik besta in andere mensen hun wereld en dat ik een indringer ben en daardoor ervoor moet zorgen dat andere mensen mijn bestaan en aanwezigheid aanvaarden en goedkeuren zodat ik een positief gevoel kan ervaren binnenin mezelf verbonden met de gedachte en idee dat ik 'hier thuishoor', 'erbij hoor' en 'pas' in mijn omgeving - in de plaats van in te zien, te beseffen en te begrijpen dat dat positieve gevoel in wezen een expressie is van het geloof dat ik hier niet thuishoor, dat ik hier niet 'pas' en dat dit niet 'mijn' bestaan of realiteit is, en dat dus dat gevoel in wezen het tegenovergestelde representeert

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als een verlangen naar een gevoel van erbij horen en in deze realiteit passen en 'thuis' zijn en geaccepteerd zijn, verbonden met gedachten over wat andere mensen over mij denken en hoe andere mensen mij zien - in de plaats van die acceptatie waar ik naar op zoek ben te leven en te creëren in mezelf als een levende statement van wie ik ben in elk moment van ademhaling

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd in te zien en te beseffen dat ik, door constant na te denken over hoe mensen mij zien en er constant voor te willen zorgen dat mensen mij aanvaarden, zodat ik mij aanvaard kan voelen, dat ik daardoor een continue stress en spanning aan het creëren ben in mezelf waarin ik constant het gevoel heb dat ik op mijn tenen aan het lopen ben teneinde zeker niemand tegen de borst te stoten of negatieve feedback te krijgen en dat ik dus in feite constant het gevoel heb dat ik niet onvoorwaardelijk mezelf kan zijn en dat ik mezelf niet kan ontspannen

Dus ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien, te beseffen en te begrijpen dat het aanvaard worden door andere mensen een illusie is en dat echte aanvaarding enkel kan bestaan in en als mezelf, in en als ik die mezelf erkent in mijn bestaan als een volwaardig deel van deze realiteit en als centraal in en als het bestaan dat HIER is

No comments:

Post a Comment